Ulga na badania i rozwój (B+R) – atrakcyjna forma wsparcia dla innowacyjnych przedsiębiorców (cz. 2)

Wprowadzenie

W pierwszej części opracowania zostały przedstawione ogólne zagadnienia związane z ulgą na badania i rozwój (B+R), będącą bardzo atrakcyjną, lecz wciąż mało popularną formą zmniejszania obciążeń podatkowych polskich przedsiębiorców. Jednym z nich było przedstawienie katalogu standardowych kosztów kwalifikowanych, które obejmujących następujące grupy wydatków:

1)    należności ze stosunku pracy i kontraktów cywilnoprawnych oraz składek ubezpieczeniowych,

2)    nabycia materiałów i surowców,

3)    nabycia niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego,

4)    ekspertyz, opinii, usług doradczych,

5)    odpłatnego korzystania z aparatury naukowo-badawczej,

6)    nabycia usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej,

7)    uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego,

8)    odpisów amortyzacyjnych od kosztów prac rozwojowych,

9)    odpisów amortyzacyjnych od pozostałych środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych (WNiP).

W ramach drugiej części analizy zostaną one pokrótce omówione, z uwzględnieniem praktyki stosowania oraz przykładów stanowisk organów podatkowych.

Koszty kwalifikowane dotyczące należności ze stosunku pracy i kontraktów cywilnoprawnych oraz składek ubezpieczeniowych

Jak wynika z brzmienia przepisów ustawy o CIT (art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a) oraz ustawy o PIT (art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1a) kosztami kwalifikowanymi są koszty wynagrodzeń z tytułu

  1. umów o pracę i stosunków pokrewnych – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu,
  2. umów cywilnoprawnych (takich jak umowa zlecenia i umowa o dzieło) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności B+R pozostaje w całości czasu przeznaczonego na podstawie umowy zlecenia albo umowy o dzieło
  3. składek ponoszonych przez pracodawcę, jako płatnika z powyższych tytułów na podstawie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych

Poza zakresem kosztów kwalifikowanych pozostają więc koszty wynagrodzenia wypłacane podwykonawcom prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą, co potwierdza m.in. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2018 roku (0114-KDIP-3-1.4011.377.2018.2.ES). Co więcej, nie budzi już obecnie wątpliwości fakt, iż do kosztów kwalifikowanych mogą być zaliczone wynagrodzenia na tylko pracowników zatrudnionych w wydzielonej komórce zajmującej się u danego pracodawcy działalnością B+R (jeśli została ona wyodrębniona), lecz także innych pracowników, jeśli możliwe jest obiektywne ustalenie ich zaangażowania w prace, których celem jest realizacja działalności badawczo-rozwojowej.

Trzeba w tym kontekście podkreślić, że obowiązkiem podatnika (a więc przedsiębiorcy korzystającego z  ulgi) jest wykazanie i udokumentowanie czasu przeznaczonego w danym miesiącu na realizację działalności B+R w ogólnym czasie pracy pracownika albo osoby wykonującej czynności na podstawie umowy cywilnoprawnej, zatem oprócz standardowej ewidencji czasu pracy niezbędnym elementem byłoby w takim przypadku prowadzenie spisu czasu pracy konkretnych pracowników, umożliwiającego identyfikację czasu koniecznego na wykonanie poszczególnych zadań związanych z działalnością B+R.

Ważne stanowisko zawarł Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2017 roku (2461-IBPB-1-3.4510.1086.2016.2.TS), w której stwierdził, iż:

„(…) Za pracowników zatrudnionych „w celu” realizacji działalności B+R należy uznać takich pracowników, którzy obiektywnie mogą przyczynić się do prowadzenia prac B+R, nie jest natomiast konieczne powstanie faktycznego efektu wyników pracy tych osób. Stąd, jeśli zatrudnione osoby mają wystarczające kompetencje do uczestniczenia w projektach B+R lub wspierania tych projektów, a zatem obiektywnie mogą mieć wkład w realizację działalności B+R, a dodatkowo w zakresie ich obowiązków pozostaje praca w obszarze B+R, osoby takie mogą zostać uznane za zatrudnione w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej Spółki (…)”.

W innej interpretacji indywidualnej (z dnia 28 sierpnia 2018 roku, 0111-KDIB1-3.4010.315.2018.1.MBD), zwrócono uwagę na konieczność właściwego rejestrowania czasu pracy, potwierdzającego przeznaczenie przez pracownika określonej liczby godzin na cele związane z działalnością badawczo-rozwojową. Pomimo, iż na kanwie tej sprawy organ podatkowy nie narzucił podatnikowi jakiejś konkretnej formy wyodrębnienia czasu pracy poświęconego celom B+R, to jednak przyjmuje się, iż należy go dokonywać z uwzględnieniem normy art. 9 ust. 1b ustawy o CIT (odpowiednio art. 24a ust. 1b ustawy o PIT), a więc z wyodrębnieniem kosztów prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w księgach podatkowych.

Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, możliwe jest także ujmowanie w kosztach kwalifikowanych tej części wynagrodzenia, która przypada na czas urlopu, choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności danego pracownika (tak stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 czerwca 2019 roku, Sygn. akt III SA/Wa 2665/18). W innym wyroku, wydanym przez WSA w Gliwicach (wyrok z dnia 23 czerwca 2020 roku, Sygn. akt I SA/Gl 1588/19), sąd uznał, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć nie tylko wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w prace badawczo-rozwojowe (którzy np. zajmują się tworzeniem i testowaniem nowych prototypów produktów), ale  również wynagrodzenia tych pracowników, którzy pełnią funkcje kierownicze i nadzorcze w ramach całego procesu.

Jeśli zaś chodzi o ponoszone przez podatnika, jako płatnika, składki wynikające z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, to trzeba podkreślić, iż nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych składki obciążające podatnika (pracodawcę) z tytułu innych ustaw. Mowa tu o składce na Fundusz Pracy, składce na Gwarantowany Fundusz Świadczeń Pracowniczych, jak i składce na Fundusz Solidarnościowy.

Koszty kwalifikowane dotyczące nabycia materiałów i surowców

Kolejną grupę kosztów kwalifikowanych stanowią koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT oraz art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT). Kluczowym jest tutaj bezpośredni związek pomiędzy nabyciem materiałów lub surowców z prowadzoną działalnością B+R.

Jeśli chodzi o rozumienie pojęcia „materiały”, należy je interpretować zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, wedle którego są to składniki majątku zużywane na własne potrzeby. Może to być także specjalistyczny sprzęt służący do budowy prototypów produktów (tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 23 stycznia 2020 roku (0113-KDIPT-2-3.4011.652.2019.2.RR). „Nabycie” materiałów oznacza, iż nie mogą być one wytworzone przez podatnika we własnym zakresie, a muszą zostać zakupione od podmiotu trzeciego. Z kolei przez pojęcie „surowców” rozumie się „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii”. W interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2020 roku (0111-KDIB1-3.4010.505.2019.2JKT) Dyrektor KIS stwierdził, że również sama energia elektryczna wykorzystywana w prowadzonej działalności B+R może zostać uznana za surowiec, którego koszt zaliczony będzie do kosztów kwalifikowanych dla potrzeb ulgi B+R.

Koszty kwalifikowane dotyczące nabycia niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego

Kolejną grupę kosztów kwalifikowanych stanowi nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych (art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT i art. 26e ust. 2 pkt 2a ustawy o PIT). Podobnie jak przy kosztach nabycia materiałów i surowców kluczową kwestią jest bezpośredni związek pomiędzy kosztem a prowadzoną działalnością B+R. Sprzęt specjalistyczny  wykorzystywany w działalności badawczo-rozwojowej może być bardzo zróżnicowany i nie można ogólnie wymienić katalogu takich urządzeń, gdyż każda sprawa będzie wymagała konkretnej pogłębionej analizy. Przykładowo, za sprzęt specjalistyczny, którego nabycie może być wykorzystywane w działalności B+R, uznaje się formy testowe do wytwarzania elementów z tworzywa sztucznego (tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2020 roku, 01110-KDiB1-3.4010.508.2019.PC).

Koszty kwalifikowane dotyczące ekspertyz, opinii, usług doradczych

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT i art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, kosztami kwalifikowanymi są ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowe. Podmiotami, o których mowa w przywołanym przepisie, są:

  1. uczelnie;
  2. federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki,
  3. instytuty naukowe PAN,
  4. instytuty badawcze, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383);
  5. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  6. Centrum Łukasiewicz, działające na podstawie ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. z 2020 r. poz. 2098);
  7. instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz,
  8. Polska Akademia Umiejętności,
  9. inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny i ciągły.

Nie ma więc możliwości, aby uwzględnić w kosztach kwalifikowanych kosztów ekspertyz lub opinii zakupionych od innych podmiotów niż wskazane powyżej. Stanowisko takie wyraził zresztą także NSA w wyroku z dnia 8 lipca 2020 roku (Sygn. akt II FSK 1264/18). Możliwość taka przysługuje jedynie przedsiębiorcom posiadającym status centrum badawczo-rozwojowego (co wynika z art. 18d ust. 3a pkt 2 ustawy o CIT i art. 26e ust. 3a pkt 2 ustawy o PIT).

Koszty kwalifikowane dotyczące odpłatnego korzystania z aparatury naukowo-badawczej

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 4 ustawy o PIT (analogicznie art. 26e ust. 2 pkt 4 ustawy o PIT) do kosztów kwalifikowanych zalicza się także odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT). Chodzi tutaj o podmioty powiązane dla potrzeb dokumentacji cen transferowych, których transakcje zdaniem ustawodawcy mogłyby odbiegać od zasad i warunków rynkowych, co uzasadnia niemożność zaliczenia wydatków poniesionych na rzecz takich podmiotów do kosztów kwalifikowanych.

Koszty kwalifikowane dotyczące nabycia usługi wykorzystania aparatury naukowo-technicznej

Podobna sytuacja ma miejsce, jeśli chodzi dotyczące nabycia usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej. Nabycie takiej usługi będzie możliwe do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, jeśli następuje wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, a zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT lub ustawy o PIT.

Koszty kwalifikowane dotyczące uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego

Jak stanowi art. 18d ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT (podobnie art. 26e ust. 2 pkt 5 ustawy o PIT) kosztami kwalifikowanymi dla celów ulgi B+R są:

„(…)

5) koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

  1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
  2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
  3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
  4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.”.

Jak zaznacza M. Pogoński, niniejsza grupa kosztów jest jedyną grupą nie dającą prawa do odliczenia 150% kwoty kosztów dla podatników posiadających status centrum badawczo-rozwojowego (CBR), którzy nie są jednocześnie mikro-, małymi lub średnimi przedsiębiorcami.

Koszty kwalifikowane dotyczące odpisów amortyzacyjnych od kosztów prac rozwojowych

Szczególnym rodzajem kosztów są odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) w postaci kosztów prac rozwojowych. Zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT (podobnie art. 26e ust. 2a ustawy o PIT): „W przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.”. Z kolei jak wynika z wymienionego art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT (analogicznym przepisem jest art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT):

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

(…)

3) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

  1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
  2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
  3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii, (…)”.

Koszty prac rozwojowych stanowią specyficzną kategorię – zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT (analogicznie art. 22 ust. 7b ustawy o PIT) mogą one być rozliczane na trzy sposoby. Wedle powyższego przepisu:

„(…) 4a.              Koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

  1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
  2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
  3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3. (…)”.

Podatnik ma jednak prawo, by nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od WNiP – wówczas koszt uzyskania przychodu (KUP) będzie stanowić wydatek faktycznie poniesiony, który będzie mógł być wykorzystany w ramach ulgi B+R (jeśli będzie on spełniał ogólne przesłanki do uznania go za taki koszt).

Interesującym w tym kontekście jest orzeczenie WSA w Gliwicach z dnia 19 listopada 2019 roku (Sygn. akt I SA/Gl 1258/19), w którym sąd przyjął, iż jeśli podatnik postanowił dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zakończonych wynikiem pozytywnym prac rozwojowych, jego kosztem kwalifikowanym dla potrzeb ulgi B+R jest odpis amortyzacyjny dokonywany od WNiP w postaci zakończonych wynikiem pozytywnym prac rozwojowych, nie zaś wydatek poniesiony w trakcie tych prac przed ich zakończeniem.

Idąc za M. Pogońskim, trzeba też nadmienić, iż aby koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym mogły stanowić podlegające amortyzacji podatkowej WNiP, muszą być – stosownie do ustawy o CIT i ustawy o PIT – spełnione łącznie trzy przesłanki:

  1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
  2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
  3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Koszty kwalifikowane odpisów amortyzacyjnych od pozostałych środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych

Ostatnią kategorię standardowych kosztów kwalifikowanych dla potrzeb ulgi B+R stanowią koszty z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT (analogicznie art. 26e ust. 3 ustawy o PIT). Zgodnie z tym przepisem,  „Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.”.

Z powyższego przepisu nie wynika związek pomiędzy środkiem trwałym lub WNiP, a faktycznym wykorzystaniem ich w działalności B+R. Jednak problematyka ta była wielokrotnie przedmiotem sporów interpretacyjnych pomiędzy przedsiębiorcami (podatnikami) a organami podatkowymi. WSA w Gorzowie Wielkopolskim, w wyroku z dnia 12 września 2019 roku (Sygn. akt I SA/Go 578/19) uznał, że co prawda nie można zarzucić związku między używaniem prototypu produktu a działalnością gospodarczą w ogólności, to jednak nie sposób zgodzić się, że prototyp produktu może być wykorzystywany w działalności badawczo-rozwojowej, jeśli jest on wytworem tej działalności. Sąd podkreślił przy tym w powyższym orzeczeniu, że kosztami kwalifikowanymi w ramach ulgi B+R mogą być tylko takie koszty, które służą wytworzeniu efektu innowacyjnego, jakim może być nowy środek trwały (lub WNiP) sam w sobie. W konsekwencji więc, zdaniem Sądu w sprawie objętej powyższym wyrokiem, nie może być kosztem kwalifikowanym odpis amortyzacyjny od środka trwałego, który jest efektem tych prac. Trzeba jednak mieć na uwadze, że stan faktyczny w sprawie był dosyć specyficzny, zaś sam wyrok, na obecną chwilę nie jest jeszcze prawomocny, zatem możliwe że NSA przyjmie odmienną linię argumentacyjną i uchyli omawiane orzeczenie.

Innym interesującym rozstrzygnięciem, choć tym razem organu podatkowego, jest interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 7 lutego 2020 roku (0111-KDIB1-3.4010.623.2019.1.BM), w której organ stwierdził:

„(…) Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 updop, sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę w działalności badawczo-rozwojowej stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 3 updop, w części w jakiej są wykorzystywane do Działalności B+R. (…)”.

Podsumowanie

Standardowe koszty kwalifikowane stanowią dosyć obszerny katalog pozwalający innowacyjnym przedsiębiorcom na odliczenie wielu rozmaitych wydatków na działalność B+R. Trzeba jednak pamiętać, że w wielu obszarach same przepisy prawa podatkowego sformułowane są na tyle ogólnie i niejednoznaczne, że właściwa ocena uprawnień konkretnej firmy do skorzystania z ulgi będzie musiała być poprzedzona wnikliwą analizą prawno-podatkową, uwzględniającą linię interpretacyjną organów podatkowych i sądów administracyjnych ukształtowaną we wcześniejszych sprawach.

Źródła:

M. Pogoński, Ulga na badania i rozwój (B+R) [w:] A. Hołda (red.), Podatkowe i bilansowe zamknięcie roku 2020, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020.

M. Pogoński, Instrukcja stosowania ulgi na badania i rozwój (B+R) [w:] A. Hołda (red.), Instrukcje księgowe i podatkowe. Wydanie 2., Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020.

P. Wyrwa, Ulga na działalność badawczo-rozwojową w praktyce. Komentarz praktyczny, ABC, SIP LEX 2021.