Odwołanie stanu epidemii a zmiany preferencji podatkowych wprowadzonych w związku z pandemią COVID-19

Wprowadzenie

W dniu 16 maja 2022 roku zostało w Dzienniku Ustaw opublikowane rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 maja 2022 roku – zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (pełna treść rozporządzenia pod adresem: 

https://www.dziennikustaw.gov.pl/D2022000102501.pdf#xd_co_f=YmFiZjFjN2QtM2Y4NC00MjczLWE5ZGQtYzlhY2EyYTU0ODFj~). Stan epidemii został zniesiony, zaś w jego miejsce wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego. Zatem z prawnego punktu widzenia od tygodnia nie mamy w Polsce epidemii, a jedynie stan zagrożenia epidemicznego, który też jeszcze nie oznacza funkcjonowania państwa sprzed pandemii (przynajmniej w niektórych obszarach). Jak się okazuje, zmiana stanu prawnego ma spory wpływ na funkcjonowanie systemu podatkowego.

Część wprowadzonych anty-covidowych preferencji podatkowych była bowiem skorelowana z występowaniem i utrzymywaniem się w Polsce stanu epidemii bądź stanu zagrożenia epidemicznego. Niestety, nie można generalnie powiedzieć, czy zmiana stanu epidemii na stan zagrożenia epidemicznego wpłynie na wszystkie rodzaje wprowadzonych preferencji podatkowych – zależy to od uregulowania charakteru poszczególnych instytucji. Dlatego każdy przypadek musi być przeanalizowany indywidualnie. Generalnie jednak możemy wyróżnić w tym zakresie trzy sytuacje:

1)  Preferencje anty-covidowe o charakterze incydentalnym lub czasowym, jednakże niezwiązane z występowaniem stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego (zniknęły one już z sytemu podatkowego),

2)  Preferencje anty-covidowe odwoływane po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego (miesiąca, roku) od dnia zniesienia stanu epidemii (obowiązujące wyłącznie w czasie stanu epidemii, a nie zagrożenia epidemicznego),

3)  Preferencje anty-covidowe obowiązujące zarówno w czasie trwania stanu epidemii, jak i w stanie zagrożenia epidemicznego (w zakresie których na chwilę obecną nic się nie zmieniło, gdyż funkcjonujemy w stanie zagrożenia epidemicznego).

W niniejszej analizie zostanie przedstawiony wpływ odwołania stanu epidemii na niektóre przepisy prawa podatkowego, które mogą być istotne z punktu widzenia przedsiębiorców. Chodzi więc tu o preferencje podatkowe, o których mowa w pkt 2 i 3, mające związek z istnieniem bądź nieistnieniem w Polsce stanu zagrożenia epidemicznego czy epidemii.

Raportowanie schematów podatkowych (MDR)

Zgodnie z ustawą z dnia 2 marca 2020 roku – o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych zawieszony został bieg terminów w zakresie raportowania schematów podatkowych. Jak wynika z treści art. 31y ust. 1 ustawy: „W przypadku schematu podatkowego w rozumieniu art. 86a § 1 pkt 10 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa terminy, o których mowa w dziale III rozdziale 11a tej ustawy, nie rozpoczynają się a rozpoczęte podlegają zawieszeniu w okresie od dnia 31 marca 2020 r. do 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, przy czym w przypadku schematu podatkowego transgranicznego w rozumieniu art. 86a § 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2020 r.”.

Biorąc pod uwagę brzmienie tego przepisu trzeba uznać, że w tym przypadku odwołanie stanu epidemii niczego nie zmienia, bowiem dopiero po odwołaniu również stanu zagrożenia epidemicznego nastąpi odwieszenie terminów. Dodatkowo trzeba wspomnieć, że obecnie przepisy w zakresie MDR są badane przez Trybunał Konstytucyjny oraz Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zatem istnieje szansa, że w przyszłości zostaną one złagodzone.

Ulgi IP BOX oraz B+R

Co do zasady ulgi na działalność B+R oraz IP BOX są rozliczane z zeznaniu rocznym. Jednakże wprowadzone w ramach tarcz przeciwko COVID-19 nowelizacje z zakresu PIT oraz CIT umożliwiły podatnikom skorzystanie z tych preferencji w ramach zaliczek mowa tu o obowiązujących aktualnie art. 52u ustawy o PIT i art. 38m ustawy o CIT oraz art. 52t ustawy o PIT i art. 38l ustawy o CIT). W zakresie ulgi IP BOX preferencja obejmowała kwestii praw własności intelektualnej wykorzystywanych do przeciwdziałania COVID-19, z kolei w przypadku ulgi B+R – kosztów kwalifikowanych ponoszonych w celu opracowania produktów niezbędnych do przeciwdziałania COVID-19. Z analizy treści przepisów można wyciągnąć wniosek, że prawo do stosowania ulgi B+R w zaliczkach wygaśnie z końcem 2022 roku, z kolei prawo do stosowania w zaliczkach ulgi IP BOX wygaśnie już z końcem maja 2022 roku.

Odliczenie darowizn na wsparcie walki z COVID-19

Nowelizacje ustaw o PIT i CIT wprowadziły możliwość szczególnego odliczenia od podstawy obliczenia podatku darowizn przekazanych na przeciwdziałanie epidemii COVID=19, jak również darowizn sprzętu komputerowego dokonanych na rzecz placówek oświatowych. Zgodnie z art. 52n ust. 1 ustawy o PIT: „Od podstawy obliczenia podatku ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2 w celu obliczenia podatku lub zaliczki podatnik może odliczyć darowizny przekazane od dnia 1 stycznia 2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, na przeciwdziałanie COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19 (…)”. Analogiczny zapis znajduje się w art. 38g ust. 1 ustawy o CIT. Idąc dalej, zgodnie z art. 52x ust. 1 ustawy o PIT: „Od podstawy obliczenia podatku ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, w celu obliczenia podatku lub zaliczki, podatnik może odliczyć darowizny rzeczowe, których przedmiotem są komputery przenośne będące laptopami lub tabletami, przekazane od dnia 1 stycznia 2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19 (…)”. Podobne brzmienie w tym zakresie możemy odnaleźć w treści art. 38p ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem w zakresie możliwości odliczenia darowizn na walkę z COVID-19 mamy do czynienia z poważną zmianą, bowiem od 1 czerwca 2022 roku preferencje w tym zakresie znikną.

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych

Z końcem maja zakończy się również możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów związanych z przecidziałaniem COVID-19. Preferencja ta pojawiła się w znowelizowanych ustawach o PIT oraz CIT i jest związana ze środkami trwałymi wprowadzonymi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z art. 52s ust. 1 ustawy o PIT: „Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, które zostały nabyte w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie od 2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19.”. Analogiczny zapis dotyczący podatników CIT zawart jest w art. 38k ust. 1 ustawy o CIT.

Termin na złożenie zawiadomienia ZAW-NR

Zawiadomienie ZAW-NR dotyczy poinformowania o zapłacie należności na inny rachunek niż wykazany na tzw. białej liście VAT. Co do zasady termin na jego złożenie wynosił 7 dni od dnia zlecenia przelewu, jednakże art. 15zzn ustawy z dnia 2 marca 2020 roku dokonał wydłużenia tego terminu do 14 dni. Zgodnie z jego brzmieniem: „W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin na złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, art. 14 ust. 2i pkt 2 lub art. 22p ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 ust. 4j pkt 2 lub art. 15d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 i 1927) przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.”. W związku z powyższym, uchylenie stanu epidemii i jego zmiana na stan zagrożenia epidemicznego nie wpłynie na skrócenie tego terminu – nastąpi to dopiero po uchyleniu także stanu zagrożenia epidemicznego.

Podatek od przychodów z wynajętych budynków

Zupełnie inaczej wygląda jednak sytuacja w zakresie zwolnienia z podatku od przychodów z budynków. Zgodnie z art. 52pa ustawy o PIT (analogiczne uregulowanie znajduje się w art. 38ha ustawy o CIT): „ Zwalnia się z podatku od przychodów z budynków przychody podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 30g, ustalone za okres:

1)  od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.;

2) od dnia 1 stycznia 2021 r. do końca miesiąca, w którym stan epidemii został odwołany – w przypadku obowiązywania po dniu 31 grudnia 2020 r. stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.”.  Preferencja w tym zakresie wygasa więc niestety już z końcem maja 2022 r.

Podwyższenie limitów od niektórych zwolnień z PIT

Na gruncie znowelizowanych przepisów podwyższono limity od niektórych zwolnień przedmiotowych zawartych w ustawie o PIT. Jak wynika z art. 52l ustawy o PIT: „Limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1:

1) pkt 9a – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 3 000 zł;

2) pkt 26 lit. b -w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 10 000 zł;

3) pkt 67 – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 2 000 zł;

4) pkt 78 lit. b – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 3 000 zł.”.

Zatem podwyższone limity obejmujące „zapomogi, inne niż wymienione w pkt 26, wypłacane z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej pracownikom należącym do tej organizacji” (pkt 9a) oraz „zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – z innych źródeł (pkt 26 lit. b) – będą obowiązywały do końca 2022 roku. Natomiast pozostałe limity (określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 i 78 lit. b ustawy o PIT) pozostaną na podwyższonym poziomie aż do końca 2023 roku.

Preferencje w zakresie ulgi na złe długi

Preferencje związane z ulgą na złe długi zostały wprowadzone na gruncie art. 52q i 52w ustawy o PIT oraz art. 38i i 38o ustawy o CIT. Z jednej strony wprowadzone preferencje obejmują dłużników, którzy nie uregulowali danego świadczenia pieniężnego w terminie i przez to byli zobowiązani do zwiększenia podstawy obliczenia podatku (zarówno w zaliczce, jak i w rozliczeniu rocznym), z drugiej zaś z preferencyjnego rozwiązania mogą korzystać wierzyciele, gdyż wobec nich ma zastosowanie skrócenie terminu, po upływie którego wierzyciel może obniżyć podstawę obliczenia podatku w razie braku zapłaty świadczenia. Jak wynika z art. 52q ust. 1 ustawy o PIT: „Zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 2 i ust. 23 oraz art. 26i ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, odpowiednio za poszczególne okresy rozliczeniowe lub rok podatkowy, w których spełnione zostały łącznie następujące warunki:

1) w danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19;

2) uzyskane przez podatnika odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym przychody, o których mowa w art. 14, są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w roku poprzedzającym rok podatkowy – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów;

3) podatnik poniósł odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.”. Analogiczny przepis zawarty jest w art. 38i ustawy o CIT.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 52w ust. 1 ustawy o PIT: „W roku podatkowym, w którym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, zmniejszenia, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 1 oraz art. 26i ust. 1 pkt 1, albo zwiększenia, o którym mowa w art. 26i ust. 2 pkt 1, dokonuje się począwszy od odpowiednio okresu rozliczeniowego lub roku podatkowego, w którym upłynęło 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do końca okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.”. Analogiczny zapis w tym zakresie zawiera art. 38o ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że preferencje w zakresie modyfikacji związanych z ulga na złe długi będą obowiązywały do końca roku, w którym obowiązywał stan epidemii, zatem wygasną 31 grudnia 2022 roku.

Uproszczenia związane z certyfikatami rezydencji

Zgodnie z ogólna zasadą wyrażoną w art. 41 ust. 9a ustawy o PIT (analogiczny zapis w art. 26 ust. 1i ustawy o CIT): „Jeżeli miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.”. Zasada ta została zmodyfikowana mocą art. 31ya ustawy z dnia 2 marca 2020 roku. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu: „W przypadku certyfikatu rezydencji niezawierającego okresu jego ważności, w odniesieniu do którego okres kolejnych dwunastu miesięcy określony w art. 41 ust. 9a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w art. 26 ust. 1i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres obowiązywania tych stanów oraz przez okres 2 miesięcy po ich odwołaniu.”.

W tej sytuacji zatem odwołanie stanu epidemii nie rodzi zmian prawnych, bowiem nadal funkcjonujemy w stanie zagrożenia epidemicznego, w trakcie którego to okresu preferencja również obowiązuje.

Podobnie wygląda sytuacja w zakresie możliwości korzystania z kopii certyfikatów rezydencji – stosownie do treści art. 31ya ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 202 roku: „W czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po ich odwołaniu, miejsce zamieszkania i siedziby podatnika dla celów podatkowych może być potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym.”.

Wreszcie, na podobnej zasadzie uregulowana jest także trzecia preferencja związana z certyfikatem rezydencji – zamrożenie certyfikatów obejmujących rok 2019 bądź 2020. Jak wynika z art. 31ya ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku: „W czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po ich odwołaniu, określony w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych warunek uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji od podatnika uważa się za spełniony także w przypadku, gdy płatnik posiada certyfikat rezydencji tego podatnika obejmujący 2019 r. lub 2020 r. oraz oświadczenie podatnika co do aktualności danych w nim zawartych. (…)”.

Przedłużone terminy na wydanie interpretacji indywidualnej

Pomimo uchylenia stanu epidemii nie zmieni się także modyfikacja w zakresie przedłużonych terminów na wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu prawa podatkowego. Zgodnie z art. 31g ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku: „W przypadku wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw oraz złożonych od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, przedłuża się o 3 miesiące.”. Jak zatem można zauważyć, standardowe terminy na wydanie interpretacji będą obowiązywać dopiero po uchyleniu również stanu zagrożenia epidemicznego. Niemniej jednak, jak można zaobserwować w praktyce, nawet w czasie epidemii interpretacje indywidualne wydawane są najczęściej w okresie 3 miesięcy, a więc zgodnie z terminami sprzed pandemii.

Ułatwienia w zakresie cen transferowych

Ostatnim zagadnieniem w zakresie wpływu odwołania stanu epidemii na modyfikacje podatkowe wprowadzone w związku z pandemia COVID-19 są ceny transferowe. Ustawa z dnia 2 marca 2020 roku, mocą art. 31z, wprowadziła przedłużone terminy do złożenia informacji o cenach transferowych, oświadczenia o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych oraz terminu do dołączenia do lokalnej dokumentacji cen transferowych grupowej dokumentacji cen transferowych – w tym zakresie jednak wszystkie terminy już upłynęły, zaś przepis miał charakter incydentalny.

Niemniej jednak wprowadzono także inne modyfikacje z zakresu cen transferowych. Mocą art. 31z1, ustawa z dnia 2 marca 2020 roku wprowadziła zwolnienie z obowiązku posiadania oświadczenia podmiotu powiązanego o dokonaniu korekty przy dokonywaniu korekt cen transferowych – zgodnie z przywoływanym przepisem: „Zwalnia się podatników dokonujących korekty cen transferowych z obowiązku posiadania oświadczenia, o którym mowa w art. 23q pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11e pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli ta korekta jest dokonywana za rok podatkowy lub w momencie, w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19.”. Zatem w tym przypadku uchylenie stanu epidemii jest irrelewantne prawnie.

Podobnie wygląda kwestia kolejnej modyfikacji wprowadzonej przez ustawę z dnia 2 marca 2020 roku w zakresie cen transferowych – wyłączenia warunku nieponiesienia straty przez podmiot powiązany w zakresie transakcji kontrolowanych nieobjętych obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych. Jak stanowi art. 31z2 ust. 1 tej ustawy: „Warunku, o którym mowa w art. 23z pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11n pkt 1 lit. c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stosuje się w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r., w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19, jeżeli podmiot powiązany niespełniający tego warunku uzyskał w tym roku łączne przychody niższe o co najmniej 50% od łącznych przychodów uzyskanych w analogicznym okresie bezpośrednio poprzedzającym ten rok.”. Zatem również i w tym przypadku odwołanie jedynie stanu epidemii niczego nie zmienia.

Wreszcie, czwartą istotną modyfikacją w zakresie cen transferowych, którą wprowadzono w związku z pandemią COVID-19, jest zmiana kręgu osób upoważnionych do podpisania oświadczenia o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych. Zgodnie z art. 31z3 ust. 1 ustawy: „Oświadczenie o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 23y ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 11m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, składane za rok podatkowy lub rok obrotowy lub w momencie, w którym na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłoszone w związku z COVID-19, może podpisać:

1) osoba fizyczna – w przypadku podmiotu powiązanego będącego osobą fizyczną,

2)  osoba upoważniona przez przedsiębiorcę zagranicznego do reprezentowania go w oddziale – w przypadku podmiotu powiązanego będącego przedsiębiorcą zagranicznym posiadającym oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3) osoba uprawniona do reprezentacji – w przypadku pozostałych podmiotów powiązanych

– przy czym nie jest dopuszczalne złożenie oświadczenia przez pełnomocnika.”. Jak wiec można zauważyć, również ta modyfikacja podatkowa skonstruowana jest analogicznie do modyfikacji z art. 31z1 oraz 31z2, co implikuje wniosek, iż odwołanie wyłącznie stanu epidemii nie będzie miało na tę modyfikację żadnego wpływu.

Źródła:

gov.pl, dziendobrypodatki.pl